Застрашувачко откритие на хрватски научници од Институтот „Руѓер Бошковиќ“ и Институтот за океанографија и рибарство ги затекна европските експерти и јавноста. За само десет години, температурата на Јадранското Море на длабочина од 1000 метри пораснала за неверојатни 0,8 °C, додека салинитетот е зголемен за 0,2 PSU. Овие податоци се особено алармантни бидејќи ја покажуваат моменталната состојба на морето, која климатските модели ја предвидуваа дури за крајот на 21 век.
Додека Медитеранот е познат како „белите дробови“ на европската клима, Јадранот ја има улогата на нејзин термостат. Но, како што објаснува д-р Ивица Вилибиќ, овој термостат е „расипан“. Наместо да ги лади длабочините, Јадранот сега во остатокот од Средоземјето испраќа потопла и посолена вода, што го забрзува процесот на глобално затоплување на морето и ја дестабилизира рамнотежата на екосистемите.
Што ги предизвикува промените?
Научниците забележале дека нешто драстично се променило околу 2005 година. До тогаш, температурите и салинитетот во длабоките слоеви на морето следеле децениски осцилации, но во последните 15-20 години тој тренд се претворил во постојан раст.
Официјалните научни модели ги потценуваат овие промени. Иако тие како главни причини ги наведуваат глобалното затоплување, промените во врнежите и намалениот доток на реките, изгледа дека нешто многу посилно и подлабоко е во игра.
Скриениот двигател на климата: Влијанието на Земјиното јадро
Истражувачки центри ширум светот укажуваат на улогата на Земјиното јадро како примарен двигател на многу процеси на планетата. Промените во неговата динамика се одразуваат врз магнетното поле, тектонската активност и распределбата на топлината во океаните. Во последните децении е забележан пораст на сеизмичката и вулканската активност под морето, како и на температурата во длабоките морски слоеви.
Според некои теории, причината за забрзаните климатски промени може да биде надворешно космичко влијание кое ја дестабилизира Земјината јадра. Ова води до акумулација на енергија во внатрешноста на планетата, поради што топлината во Јадранот не доаѓа само од атмосферата, туку и од нејзината утроба.
Затворените морски басени, како што е Средоземното Море, први ги чувствуваат овие промени, бидејќи немаат доволна размена со океаните за вишокот топлина да се распрсне. Токму затоа, Јадранот стана показател за она што ги очекува океаните.
Цивилизациски аларм
Откритијата од Јадранот се повеќе од само приказна за риби и планктон. Тие се цивилизациски аларм. Нашата планета го губи својот климатски баланс, а екстремните временски настани, кои веќе ги гледаме, се само последица.
Времето за реакција се скрати драстично. Промените кои беа предвидени за 2100 година се веќе тука. Додека официјалната наука сè уште се држи до антропогените наративи, некои истражувачи тврдат дека клучот лежи во внатрешните сили на Земјата и космичките циклуси.
За да се справиме со претстојните промени, потребно е итно да се обединат научниот потенцијал и ресурсите во еден глобален центар. Во спротивно, се поставува прашањето дали човештвото ќе може да го преживее следното десетлетие. Судбината на Марс, како планета без живот, не смее да стане судбина на Земјата.
