НАЈвообичаеното прашање кое им се поставува на децата е „Што сакате да бидете кога ќе пораснете? Девојките обично сакаат да станат балерини, актерки или пејачки, а момчињата – суперхерои кои ќе го спасат светот, пожарникарите или возачите на Формула 1, имаа малку поинакви соништа, а еден од нив се оствари.
Кога ќе се остварат големите соништа
– Како момче сакав прво да станам морнар, а потоа пилот. Подоцна, кога веќе бев во повисоките одделенија на училиште, сонував да станам шпион – рекол Владимир Путин во еден од разговорите со присутните.
– Во шпионажата најмногу ме привлече тоа што еден човек може да ги промени судбините на илјадници луѓе и да го постигне она што некогаш не успеаја дури и цели армии – додаде тој.
Актуелниот претседател на Руската Федерација го оствари својот сон, но патот до него беше долг и трнлив.
Владимир Путин се распрашал што е потребно за да се стане шпион во Дирекцијата на Комитетот за државна безбедност (КГБ) во Ленинград. Таму дознал дека за да се вклучи во службата, треба или да одработи воена служба, или да заврши факултет, по можност правен. Не сакајќи да ја пропушти можноста за која толку долго сонувал, Путин се запишал на Правниот факултет на Државниот универзитет во Ленинград, а веќе на крајот на студиите добил понуда да се приклучи на службата на КГБ во СССР.
Тајниот псевдоним на Владимир Путин
За време на неговата обука во Институтот Андропов на СССР КГБ во Москва, Владимир Путин, исто како и сите други идни шпиони, мораше да има псевдоним. Тоа го диктираа ригорозните безбедносни процедури. Вообичаено би започнувало со истата буква како и презимето на учесникот на Институтот, па во случајот на Путин започнува со буквата „п“ – Платов. Тој псевдоним го следеше Путин долги години, речиси до крајот на неговата шпионска кариера. Се разбира, тој имаше и други, помалку впечатливи, но тие се користеа само понекогаш.
Владимир Путин на самиот почеток работел во КГБ како контраразузнавач, а подоцна преминал во разузнавачките чинови, каде што се занимавал со откривање на работата на нелегалните разузнавачки служби.
Како што и самиот неколкупати истакна, токму на таа позиција најмногу научил за љубовта кон татковината и во себе развил чувство на лојалност. Подоцна, тој се преселил во Дрезден, каде што бил директор на Домот на општеството на СССР-ГДР, а во 1991 година одлучил дека е време да се повлече од шпионажата и да ја насочи својата кариера на друго место.
