Дали ПИН-от заминува во минатото? Трансакциите наскоро би требало да изгледаат многу поинаку

При плаќање со картичка, без разлика дали избираме бакшиш или одобруваме поголем износ, досега мораше да внесеме ПИН. Притискањето копчиња или ракувањето со екранот не е само незгодно, туку е и место каде што лесно се акумулираат бактерии.

Тим од Универзитетот во Британска Колумбија работи на алтернатива. Нивниот пристап е да ја контролираат картичката со едноставни движења на рацете, како што се лизгање или допирање. Овие движења треба да ги направат бесконтактните плаќања поедноставни, похигиенски и подостапни, пишува Smart Up News.

Како функционира?

Принципот е едноставен: со секоја трансакција, картичката и терминалот веќе разменуваат радио сигнали. Истражувачите ги користеле овие сигнали и додале мали калеми на уредот. Ова создава мали промени во магнетното поле што му овозможуваат да препознае дали картичката е поместена налево или накратко допрена. Компјутерска програма ги поврзува овие промени со соодветните движења. На овој начин, можат да се препознаат дури девет различни движења – вклучувајќи лизгање во четири насоки, двојно допирање и кратко движење. Во тестовите, системот постигнал точност од повеќе од 90%.

Најважниот аспект не е самиот гест, туку фактот дека никој не мора да го допира терминалот. Картичката едноставно се поместува преку антената; уредот ги „чита“ шемите во сигналот и го препознава гестот. Површините за заедничко притискање на копчиња повеќе не се потребни, со што се намалува ризикот од пренесување на бактерии. За да изберете бакшиш или да одобрите трансакција, доволен е само еден гест или двоен допир, објавува Вечерњи лист.

Полесна употреба за постари лица и лица со моторни попречености
Наместо притискање на мали копчиња, доволни се едноставни гестови со рака. Ова им помага на лицата со моторни попречености и ја олеснува употребата за постарите лица бидејќи не се потребни комплицирани внесувања. Со NFC системот од Универзитетот во Британска Колумбија, ПИН-кодовите би можеле да се заменат со гестови, правејќи ги плаќањата похигиенски.

За разлика од нумеричките кодови, сопствените гестови се потешки за следење. Истражувачите покажуваат дека кодовите за гестови можат да послужат како втор слој на безбедност. Иако постојат загрижености дека некој можеби гледа преку рамо, во случај на губење на картичката, оној што ќе ја пронајде обично нема да го знае кодот за гест. „Интеракцијата со гестови може да обезбеди и дополнителен слој на безбедност“, вели докторантот Бу Ли.

Системот препознава девет гестови, вклучувајќи различни насоки на лизгање, кратки допири и скролување. Во тестовите, точноста на препознавањето беше околу 92%, земајќи ги предвид различните луѓе. Два геста беа малку потешки за препознавање (повлекување нагоре, слободно вертикално движење), но ознаките или промената на положбата на терминалот можат да го олеснат тоа. Дополнителните намотки на уредот, кои овозможуваат препознавање на насоката, минимално го намалуваат сигналот.