Среќен 34-ти Ден на Независноста: Најголемиот извозен производ на Македонија стана нејзината младина

Со традиционални свечености, положување цвеќе на спомениците на борците за независност и пригодни говори на државниот врв, Македонија денеска го одбележува 34-от роденден на својата самостојност. На 8 септември 1991 година, огромно мнозинство граѓани на референдум се изјаснија за суверена и независна држава, остварувајќи го вековниот сон за своја татковина. Еуфоријата од тој ден, сепак, во годините што следеа полека се претопи во често суровата реалност на транзицијата, оставајќи ги граѓаните денес со измешани чувства на гордост и разочарување.

Додека од говорниците и денес ќе се слушаат пораки за единство, просперитет и светла европска иднина, бројките од секојдневието раскажуваат една поинаква приказна. Просечната плата во земјава, иако бележи благ раст, сè уште е далеку од европскиот просек, а стапката на невработеност кај младите останува една од највисоките во регионот. Токму поради ова, илјадници млади и образовани луѓе својата иднина ја бараат надвор од границите на татковината за чија независност нивните родители гласаа со толку надеж. Иронично, се чини дека најголемиот извозен производ на независна Македонија стана нејзината младина.

Патот кон Европската Унија, зацртан како стратешка цел уште од првите денови на независноста, се претвори во бескраен лавиринт од услови, пречки и компромиси. Триесет и четири години подоцна, датумот за почеток на преговорите останува далечен сон, зависен од сложени геополитички игри и внатрешни реформи кои се одвиваат со полжавско темпо.

Во меѓувреме, корупцијата продолжува да биде „ракот на општеството“, како што често ја нарекуваат и домашните и меѓународните претставници. Последните извештаи на релевантни меѓународни организации, како „Транспаренси Интернешнл“ и „Фридом Хаус“, нотираат загрижувачки трендови и недостаток на политичка волја за одлучна борба против ова зло. Се чини дека додека граѓаните се борат да врзат крај со крај, дел од политичките елити удобно се вгнездиле во системот кој самите го создадоа.

И така, додека знамињата се веат и се одржуваат свечени академии, обичниот граѓанин со право се прашува: Што славиме денес? Го славиме ли историскиот чин на самоопределување или горчливата реалност на неисполнетите ветувања? Дали наздравуваме за успесите на една мала, но горда нација, или за нејзината способност да преживее и покрај сите предизвици, честопати создадени од самата себе?

Можеби вистинскиот одговор лежи во ироничната насмевка на еден просечен пензионер додека ја гледа свечената парада на телевизија, свесен дека утре го чекаат истите сметки и истите грижи. Или во одлучноста на еден млад студент кој, додека аплаудира на празничниот концерт, веќе го планира своето заминување во некоја од европските метрополи.

Среќен Ден на независноста, Македонијо. Да си жива и здрава, па еден ден можеби и навистина ќе ја дочекаш иднината за која сонуваше во оној далечен септември 1991 година. Дотогаш, останува да се надеваме дека иронијата нема да биде единственото нешто што ни преостанува.

Редакција 4NEWS.mk