Фразата „европско враќање кон нуклеарната енергија“ сè повеќе го опишува моменталниот пресврт во енергетската политика на Европската Унија, каде што нуклеарната енергија се смета за клучна алатка за постигнување енергетска независност, намалување на емисиите на CO2 и стабилизирање на мрежата во ерата на растечка побарувачка на енергија од центри за вештачка интелигенција и електрични возила.
Овој тренд е забрзан од енергетската криза предизвикана од војната во Украина и напуштањето на рускиот гас и нафта. Иако некои земји како Германија и Австрија сè уште се скептични, повеќето членки на ЕУ сега ја поддржуваат нуклеарната енергија како дел од „зелената“ транзиција.
Зошто се случува ова „враќање“? Првенствено за енергетска безбедност.
По рускиот напад врз Украина, Европа сфати колку е ранлива поради нејзината зависност од увоз на фосилни горива. Нуклеарната енергија е стабилен извор што може да ги замени гасот и јагленот, а ураниумот е достапен од неколку извори, а Канада и Казахстан го водат патот.
Европскиот зелен договор има за цел климатска неутралност до 2050 година, со намалување од 55% на емисиите на стакленички гасови до 2030 година.
Нуклеарната енергија не произведува CO2 за време на работата, а во 2022 година Европската Унија ја вклучи во својата „зелена таксономија“, класификација на одржливи инвестиции, што отвора пристап до средства.
Европа не може да живее во меур
