Лана Понтинг беше експериментално заморче во Меморијалниот институт Алан, поранешна психијатриска болница во Монтреал, Канада. Болницата беше една од повеќе од 100 институции каде што беа спроведени експерименти врз луѓе за ЦИА.
Едно од најраните сеќавања на Лана за Меморијалниот институт Алан е мирисот на болница.
„Не ми се допаѓаше како изгледаше местото. Не ми изгледаше како болница“, изјави Понтинг за Би-Би-Си.
Болницата, некогаш во сопственост на шкотски бродски магнат, беше дом на Лана еден месец во април 1958 година, откако судија нареди тогаш 16-годишната девојка да се подложи на третман за непослушно однесување.
Во Меморијалниот институт Алан, Лана стана една од илјадниците луѓе врз кои беа експериментирани како дел од строго доверливото истражување на ЦИА за контрола на умот.
Понтинг сега е еден од двајцата именувани тужители во групна тужба поднесена од канадски жртви на експерименти. Судија ја отфрли жалбата на Кралската болница Викторија во четврток, отворајќи го патот за продолжување на тужбата.
Според медицинските картони што неодамна ги добила, тинејџерката Лана Понтинг се сметала за проблематично дете затоа што бегала од дома и се дружела со врсници што нејзините родители не ги одобрувале.
„Бев само нормална тинејџерка“, се сеќава Понтинг. Но, судијата не мислел така и ја испратил во Меморијалниот институт Алан на „превоспитување“.
Таму, таа станала заморче во експеримент на ЦИА наречен „МК-Ултра“. Проектот ги тестирал ефектите од електрошок, техники на перење мозок и психоделични дроги како ЛСД врз луѓето без нивна согласност. Повеќе од 100 институции во Соединетите Американски Држави и Канада учествувале во проектот: болници, затвори и училишта.
Во Меморијалниот институт Алан, д-р Алан Камерон од Универзитетот Мекгил ги дрогирал пациентите и ги терал да слушаат аудио снимки, понекогаш илјадници пати, во процес што го нарекол „истражување“.
Докторот ја пуштил истата лента стотици пати на 16-годишната Лана. „Тражело и траело, ти си добро девојче, ти си лошо девојче“, се сеќава Понтинг.
Техниката била форма на „психолошко возење“, рече Џордан Торбеј, докторски студент кој студирал експерименти врз луѓе.
„Во основа, умовите на пациентите биле манипулирани со употреба на вербални знаци“, рече докторскиот студент, додавајќи дека ефектите од апчиња за спиење, присилна сензорна депривација и индуцирани коми биле исто така тестирани врз пациентите.
Медицинските картони покажуваат дека на Лана Понтинг ѝ бил даден ЛСД, како и лекови како што се барбитурати, метамфетамин и гас за смеење.
„До 30 април, пациентката била подложена на тестови, станувајќи многу напната и екстремно насилна кога ѝ бил даден гасот за смеење, фрлајќи се од кревет и врескајќи“, напишал д-р Камерон во еден од своите извештаи, кој Лана Понтинг го добила преку барање за слобода на информации.
Суровата вистина за експериментите МК-Ултра првпат излегла на виделина во 1970-тите. Неколку жртви оттогаш се обиделе да ги тужат САД и Канада, но без успех. Сепак, во 1988 година, канадски судија им наредил на САД да им исплатат на седум жртви по 67.000 долари. Во 1992 година, канадските власти им исплатија по 100.000 канадски долари на секоја од 77-те жртви, но не ја признаа одговорноста за експериментите.
Лана Понтинг не беше меѓу оние што беа обесштетени бидејќи до неодамна дури и не знаеше дека била жртва на експериментите, рече таа. Со децении чувствувала дека нешто не е во ред со неа, но не знаела што или зошто.
Таа вели дека има малку сеќавања на она што се случило во текот на април 1958 година во Меморијалниот институт Алан.
Во меѓувреме, се омажила и се преселила во Манитоба, каде што родила две деца, а сега е баба на четири внуци. Таа додава дека претрпела долгорочни последици од времето поминато во Меморијалниот институт Алан и дека земала коктел од лекови за да се справи со менталните проблеми и кошмарите, што ги припишува на експериментите на кои била подложена.
„Понекогаш се будам врескајќи среде ноќ поради она што се случило“, рече таа.
Иако работата на д-р Камерон стана синоним за експериментот „МК-Ултра“, Торбеј, докторски студент, вели дека во тоа време не бил свесен дека тој бил финансиран од ЦИА.
Неговата соработка со американската разузнавачка служба завршила во 1964 година, а тој починал во 1967 година од срцев удар.
