Шпанските научници детално опишаа како полимерните кесички чај испуштаат милиони нано и микрочестички пластика додека се парат. Студијата за прв пат ја покажува способноста на овие честички да се апсорбираат од човечките цревни клетки и со тоа да стигнат до крвотокот и да се шират низ телото.
Загадувањето со пластичен отпад е голем еколошки предизвик со зголемени импликации за благосостојбата и здравјето на идните генерации. Пакувањето на храната е главен извор на контаминација со микро и нанопластика (MNPLs), а вдишувањето и голтањето се главните начини на кои луѓето се изложени на нив.
Студијата на групата Мутагенеза на Катедрата за генетика и микробиологија на Автономниот универзитет во Барселона ги карактеризира микро- и нанопластиките добиени од неколку видови комерцијално достапни кесички чај. Статијата е објавена во списанието Chemosphere.
Истражувачите забележале дека кога овие кесички чај се користат за да се направи инфузија, се ослободуваат огромни количини на нано честички и нановлакнести структури, кои се важен извор на изложеност на микро- и нанопластика.
Ќесичките чај што се користат во студијата се направени од полимери од најлон-6, полипропилен и целулоза. Истражувањето покажува дека при подготовка на чајот, полипропиленот ослободува приближно 1,2 милијарди честички на милилитар со просечна големина од 136,7 нанометри. Целулозата испушта околу 135 милиони честички на милилитар со просечна големина од 244 нанометри, а најлон-6 испушта 8,18 милиони честички на милилитар со просечна големина од 138,4 нанометри.
Низа современи аналитички техники, како што се електронска микроскопија за скенирање, преносна електронска микроскопија, инфрацрвена спектроскопија, динамичко расејување на светлината, ласерска доплер брзина и анализа на следење наночестички, беа користени за да се карактеризираат различните типови на честички во инфузијата.
„Успеавме иновативно да ги карактеризираме овие загадувачи со сет на најсовремени техники, што е многу важна алатка за унапредување на истражувањето за нивното можно влијание врз здравјето на луѓето“, рече Алба Гарсија од тимот.
Честичките беа обоени и, за прв пат, различни типови човечки цревни клетки беа изложени на нив за да се оцени нивната интеракција и можната клеточна апсорпција. Експериментите за биолошка интеракција покажаа дека клетките на цревната лигавица заземаат најмногу микро и нанопластика, при што честичките дури влегуваат во клеточното јадро, каде што се наоѓа генетскиот материјал.
Резултатот сугерира клучна улога на цревната слуз во апсорпцијата на овие загадувачки честички и ја нагласува потребата за понатамошно истражување за ефектите што хроничната изложеност може да ги има врз здравјето на луѓето.
