Неверојатно нежен, прекрасен грижлив човек – училишниот чувар, Драган Влаховиќ. Еден од загинатите во трагедијата во основното училиште Владислав Рибникар заедно со уште осум деца кои секој работен ден ги пречекуваше на влезот на училиштето.
Деновиве се шират бројни приказни за ангелот чувар, сите полни со пофални зборови.
„На сите родители им беше тешко да поверуваат во веста дека Драган е убиен на училиште, уште потешко дека бил убиен од еден негов ученик. Се чинеше невозможно. Потоа стигна страшната вест за смртта на осум ученици… а потоа дознавме дека Драган загинал обидувајќи се да ја спречи несреќата. И како можеше да заврши поинаку?“, вели една мајка на ученик од ова училиште.
Според неговите родители, Драган со години живеел со генерации ученици на Рибникар, се грижел за нив како да се негови.
Сите училишни деца ги знаеше по име. Секогаш весел, насмеан, секогаш подготвен да помогне. Како да го оставате детето на близок член на семејството да го чува. Ги бркал децата низ училишниот двор за да земат книги, ги враќал во училниците да ги облечат јакните, сведочат родителите на ученици од Рибникар.
„Илјадници пати му оставав клучеви, заборавена тетратка со домашни задачи, спортска опрема… да им ги предаде на моите заборавени деца. Поминаа речиси петнаесет години откако го запознавме, кога нашето најстаро дете тргна во прво одделение. Секогаш кога доаѓав на училиште, ме прашуваше како се моите постари и како им е на факултет“, изјави една мајка за N1.
Нема родител на ученик од Рибникар кој деновиве не го спомнал Драган. Ниту еден родител никогаш не рекол нешто лошо за него.
А децата… Со него често зборуваа за спорт, бил жесток Партизан.
„Мислам дека нема дете кое не го сакало Драган. Последното училишно утро со децата разговараше за кошаркарскиот натпревар помеѓу Партизан и Реал, охрабрувајќи ги дека „ќе победиме“ во четвртиот натпревар. „Кој можеше да помисли дека на тој натпревар, само еден ден подоцна, локалните играчи ќе носат дресови со името на училиштето што тој го чувал со години, а неговото име ќе се споменува и меѓу навивачите“, вели еден татко.
Постарите ученици, сега студенти раскажуваат како со Драган ги погодувале спортските резултати на големите натпреварувања. „Деца, нема да има таков резултат, ќе има помалку голови…“, би рекол.
„Повремено го земав мојот помал брат од училиште, а поминаа многу години откако го завршив Рибникар. Секогаш кога ќе му се извинев на Драган, се сеќаваше на сите генерации“, вели еден од поранешните ученици, сега студент.
„Моето дете еднаш ја скрши раката за време на училишниот одмор. Тоа страшно го повредило и му се слошило. Драган го чувал, му донел вода, му ја наполнил ракавицата со мраз и го задржал. Дури кога беше подобро го пушти дома“, сведочеше еден родител.
На телефон им се јавил на родителите, велат, за да им каже дека нивното дете зиме шета во двор со кратки ракави и не носи јакна. Често се случувало да истрча пред влезот да им земе детски книги или тетратки од автомобилите на нивните родители, за да не бараат паркинг по улиците на Врачар. Често го посетувал училишниот двор во потрага по изгубени патики.
Драган беше омилен чувар, сакан училишен лик, на некој начин симбол на тоа училиште. Затоа и не чуди предлогот кој се појави кај некои родители за промена на името на училиштето во „Драган Влаховиќ“. Можеби е премногу, можеби би можело да се организира натпревар или училишна награда во името на омилениот старател… за тоа ќе одлучи некој одговорен. Секако остануваат приказните за херојот чувар. Една од нив е приказната за посветата што децата му ја подготвија на Драган за крајот на учебната година: се договорија да се сликаат со класните раководители и со неговото име испишано на челата. Така му рекоа, а Драган, добриот чувар се насмеа, беше сакан и среќен.
„За мене Драган секогаш ќе биде синоним за тоа училиште. Испраќаше генерации на пат, нема ученик што не го сакаше… а сите знаеме колку е тешко денес да се биде ведар, учтив и нежен, нежен секој ден“. „Тој човек се разбираше со тие деца, живееше за нив, буквално беше персонификација на Рибникар“, велат родителите.
И како што кажа Драган…
„Тие се многу добри, ова се многу добри деца, не знам кој може да се пожали од нив. Тоа беше една од честите реченици на Драган, важеше за бројни генерации што ги виде.
