Експертите велат дека постои 90 проценти веројатност дека во следната деценија, астрономите ќе забележат експлозија во длабоката вселена што ќе потврди неколку долгогодишни теории за црните дупки – и што ќе ја открие целосната колекција на сите честички што постојат, познати и непознати.
Тоа е заклучокот на новата студија на физичарите од Универзитетот во Масачусетс Амхерст (UMass Amherst), кои предлагаат дека овие експлозии го означуваат смртта на малите црни дупки што останале од таканаречената зора на Универзумот, објавува Nova.
Долго време се сметаше дека овие настани се неверојатно ретки, со потенцијално видливи експлозии што се случуваат на секои 100.000 години. Но, новата анализа сугерира дека тие се многу почести, со потенцијално видлива експлозија што се случува во просек на секои 10 години, објавува Science Alert.
Кога тоа ќе се случи, нашата сегашна технологија треба да може да ги детектира. Наоѓањето на една би било огромен благодет за астрофизиката од неколку причини: Тоа би го потврдило постоењето на овој тип црна дупка за прв пат, како и би го идентификувало механизмот со кој сите црни дупки умираат.
Уште повозбудливо е што таквата експлозија би требало да ослободи секаков вид фундаментална честичка што постои. Тоа ги вклучува сите што ги знаеме, како електрони и неутрони, но и нашите „познати непознати“ – работи за кои се сомневаме дека постојат, но сè уште не сме ги пронашле, како што е темната материја.
Далеку највозбудливото нешто би биле нашите „непознати непознати“ – честички за кои никогаш не сме ни сонувале, забележува Science Alert.
„Исто така, би добиле дефинитивен запис за секоја честичка што сочинува сè во Универзумот“, вели Хоаким Игуаз Хуан, астрофизичар на Универзитетот во Масачусетс во Амхерст. „Тоа целосно би ја револуционизирало физиката и би ни помогнало да напишеме нова историја на Универзумот.“
Концептот на овие експлозии првпат го предложил физичарот Стивен Хокинг во 1974 година. Иако црните дупки имаат репутација дека вшмукуваат сè што се приближува премногу, Хокинг пресметал дека квантните ефекти треба да предизвикаат тие да емитуваат честички.
Овој феномен, познат како „Хокингово зрачење“, на крајот би ја намалил масата на црните дупки сè додека целосно не испари. Ова зрачење е премногу слабо за да се детектира, но во последните моменти би се интензивирало во експлозија слична на супернова – и овој излив би бил детектиран.
Овој процес би се одвивал многу бавно, па смртта на црните дупки со ѕвездена маса би била многу далечна иднина. Супермасивните црни дупки би живееле уште подолго. Но, може да постои и друга, многу помала класа на црни дупки, со пократок животен век.
Се смета дека исконските црни дупки (PCR) имаат маси на ниво на астероиди, а не на Сонцето. Се смета дека се формирале во првите неколку моменти по Големата експлозија, па оттука и името „исконска“.
„Колку е полесна црната дупка, толку потопла треба да биде и толку повеќе честички ќе испушта. Како што PCR испаруваат, тие стануваат полесни и затоа потопла, испуштајќи уште повеќе зрачење во процес што забрзува до експлозија“, објаснува Андреа Там, физичар на Универзитетот во Масачусетс во Амхерст.
Според физиката на стандардниот модел, возраста и масата на црните дупки сугерираат дека повеќето од нив веќе испариле до сега. Но, тимот симулираше што би се случило со неколку веројатни промени на моделот и пресмета дека ако нивните модели се точни, една од овие експлозии треба да се случи во видното поле на нашите сегашни опсерватории за гама-зраци еднаш на секои 10 години. Гледањето на една од нив би го потврдило постоењето на PCR, би го обезбедило првиот директен доказ за Хокинговото зрачење и би ни дало комплетен примерок од сите фундаментални честички што ги нуди Универзумот.
