Тим научници темпираше една од најголемите соларни бури што ја погоди Земјата во 664 п.н.е., што може да биде навремено предупредување откако овогодинешната поларна светлина беше забележана значително подалеку од вообичаеното на југ и Сонцето влезе во периодниот сончев максимум.
Научниците од Универзитетот во Аризона опишаа бура што ја погоди Земјата со сончево зрачење толку интензивно што денес би ја нарушило „електричната мрежа, сателитите и комуникациските мрежи ширум светот“, пишува агенцијата dpa.
Невремето од 664 п.н.е. тој беше значително поинтензивен од таканаречениот настан во Карингтон во 1859 година, кога Земјата беше погодена од коронални масовни исфрлања за време на соларниот максимум, што беше забележано од страна на аматерскиот британски астроном по кого настанот го доби името.
Аурора бореалис тогаш беше видлива во тропските предели, а поради неа луѓето на северната хемисфера можеа да читаат ноќе, пишува dpa.
Меѓутоа, тој настан ја „пржи“ тогашната технологија, пред се телеграфите.
Денес, сите летови ќе мора да бидат приземјени поради тоа, а електричните мрежи во светот и поврзаната инфраструктура ќе мора да бидат исклучени како мерка на претпазливост.
Ова би се постигнало во најдоброто сценарио, во кое човештвото успешно предвидува кога ќе се случи ваква соларна бура. Фатен во заседа, светот би бил во голема неволја, дури и кога бурата би била многу помалку интензивна од онаа од минатата ера.
Сателитите веројатно би се претвориле во вселенски ѓубре, а електричната мрежа би се пржила, што не само што би ја запрело светската комуникација, туку и клучни уреди и објекти како што се пумпи за вода, фабрики, банки, фрижидери и други.
Таков настан би имал „катаклизмично влијание врз комуникациската технологија“, вели Ирина Панишкина од Универзитетот во Аризона, дел од тимот кој работеше на откривање на бурата 664.
Дека може да се случат такви потенцијално катастрофални соларни бури, откри во 2012 година јапонскиот научник Фуса Мијаке.
Невремето од 664 п.н.е. е еден од таканаречените шест настани на Мијаке кои ја погодија Земјата, бури кои веројатно беа поинтензивни од онаа во 1859 година.
За да го лоцираат настанот, Панишкина и колегите истражувале остатоци од древни дрвја и примероци од дрво. Истражувањето беше финансирано од НАСА, Европската унија и унгарската влада, а наодите беа објавени во списанието Communications Earth & Environment.
