Интернетот, мобилниот телефон, социјалните мрежи и преносите во живо – технологиите го променија не само начинот на кој публиката ги приме вестите, туку и новинарските методи за креирање, уредување, презентирање на видео содржини.
Според студијата на компанијата за следење апликации App Annie, просечен човек поминува 4,8 часа на својот мобилен уред дневно. За тоа време, тој конзумира медиумска содржина, постојано создава вести и коментари на теми кои се развиваат.
Паметните телефони го развија граѓанското новинарство и ја трансформираа медиумската публика од пасивен потрошувач во активен креатор на вести. Сметки на очевидци на социјалните мрежи секојдневно фрлаат во центарот на вниманието на социјалните прашања на начин кој претходно беше невозможен.
Мобилно новинарство 1.0 (MOJO)
Со напредокот на мобилните телефони, светот стана попристапен, информациите се на еден клик, а линеарната потрошувачка на вести сега е историја. Иновациите им овозможуваат на новинарите да креираат извештаи и документарни филмови користејќи само паметен телефон.
Мобилниот уред им овозможува брзо и лесно да снимаат видео, аудио, фотографирање, уредување и објавување на нивните приказни на Интернет.
Според Антје Фајфер, новинарка од германската јавна телевизија и радио компанија Рандфунк Берлин-Бранденбург, снимањето со мобилен телефон му дава слобода на новинарот.
„Не сме зависни од тешката и скапа опрема. Со мобилен телефон, можете сами да произведувате видео содржини – раскажувајте фантастични приказни со добро снимени и самопроизведени снимки“, додава таа.
„Како страствен писател, морав да се заљубам во видео раскажувањето, да го променам мојот начин на размислување. Мобилното новинарство ни овозможува да ги раскажеме нераскажаните приказни што ги пропуштиле медиумите. Снимањето со мобилен телефон им дава слобода на новинарите да ја запознаат публиката со различни човечки судбини на помодерен начин“, објаснува новинарот на Дојче веле, Флоријан Шмиц.
Антје Фајфер и Флоријан Шмиц веќе четврта година се предавачи на Работилницата за мобилно новинарство, организирана од Медиумската програма за Југоисточна Европа на Фондацијата Конрад Аденауер.
Работилницата се одржа во Тбилиси, Грузија од 23 до 28 април, со учество на новинари од Бугарија, Србија, Црна Гора, Албанија, Северна Македонија, Хрватска, Босна и Херцеговина, Молдавија и Грузија.
„Покажи што можеш да правиш со телефонот“
Антје Фајфер вели дека на почетокот во нејзината редакција не била добро прифатена таквата иновација како мобилното новинарство: „Не можете да ги убедите оние што не сакаат да слушаат. Не трошете време со нив, покажете им што можете да направите со телефонот“.
Флоријан Шмиц, исто така, верува дека времето што го губите обидувајќи се да убедите некого во нешто ако не сака да научи нови работи, може да го вложите во подобрување на вештините за фотографирање преку телефон на новинарот.
Потребната опрема за фотографирање со телефон е статив или гимбал, осветлување и микрофон.
Добрите и лошите страни на мобилното новинарство
Според Антје Фајфер, предностите на мобилното новинарство се поевтината опрема, што го прави подостапно. Дополнително, телефонот е секогаш и секаде со нас, што му овозможува на новинарот брзо да реагира, доколку се најде во итна ситуација, да биде креативен.
Несомнено, меѓу слободата и креативноста, мобилното новинарство има и лоши страни. Антје Фајфер истакнува дека е потребно извесно време за да се навикне и да се запознае со процесот на фотографирање со телефон.
„Како и секоја техника, може да има проблеми ако надвор е премногу топло или премногу студено, ако надвор е темно, снимката може да не изгледа толку добро. Мора да бидете свесни кои предмети се погодни за снимање видео со телефон, на кои места можете да снимате, а на кои не“, вели новинарот од Рандфунк Берлин-Бранденбург.
За Флоријан Шмиц, една од тешкотиите на мобилното новинарство е процесот на уредување на видео материјалите на мобилен уред.
Тој додава дека мобилниот новинар мора однапред да биде добро подготвен за местото каде што ќе снима и размислил за кадрите кои би можеле да го направат неговиот материјал визуелно попривлечен за публиката.
„Да се даде можност на публиката да ги доживее впечатоците што ги доживеав додека го снимав материјалот, да „разговарам“ со луѓето со кои разговарав, да видам што видов – ги прави луѓето да ја разберат итноста на проблемот во поголема мера отколку текстот“, смета новинарот на Дојче веле.
