Кога ќе слушнат што работи, луѓето најчесто се занемуваат на почетокот, но младиот Немања не ја крие гордоста. Тој вели дека неговата работа е хумана.
Овој млад јужњак е најмладиот гробар и за него, како што вели, оваа работа е „многу хумана и емотивна“.
Немања поради особено тешката семејна ситуација бил принуден да почне да работи „за леб“ на 12 години. Со бизнисот го запознал извесен познаник Милан од Пожаревац. Неговата прва работа била таму.
„На почетокот мојата задача беше да ги опремам сандаците и да ги облекувам починатите. Сега денот на работа ми изгледа вака: од утрото седам во канцеларија додека не ми се јават дека некој починал“ – вели Немања Чекиќ (22) од селото Бољаре кај Власотиница.
Тој опиша што се прави откако добил повик за смрт на едно лице.
„Кога ќе добиеме повик за смрт, најпрво изразувам сочувство до луѓето и објаснувам што се бара од документацијата. Потоа одам на адресата и на лице место се договараме за опремата и каде ќе се изврши погребот. Потоа го преземам телото и го носам во мојот фрижидер“ – објаснува тој.
Работи како гробар во Белград
Истото го прави, само во Белград, денес. Во меѓувреме, тој темелно ја научил работата и се осмелил да стане свој шеф.
Кога ќе заврши сè што е потребно, а телото ќе биде донесено на погребот, започнува постапката на капење, облекување на починатиот и опремување на ковчегот.
– После тоа го закажуваме погребот и на денот на погребот го пренесуваме телото на гробиштата – вели Немања.
Отпрвин се плашеше
– Отпрвин се плашев, но потоа сфатив дека треба да се плашам од живите, а не од мртвите – вели тој.
Сепак, тој додава дека оваа работа го научила да им помага на луѓето.
– Ваква работа работам за да им помогнам на луѓето во тешки ситуации. Кога ќе почине постар човек, се разбира дека погодува дома, но не како кога станува збор за смрт на дете. Кога ќе се случи таков случај, не можам да ги сокријам емоциите – признава овој млад човек.
Тој сакал да направи нешто сосема поинакво
Инаку, иако звучи како како брзо да се приспособил на оваа работа, или како да му е „судено“, малиот Немања во тоа време всушност сонувал да се занимава со нешто поинаку.
– Па, сонував да возам автомобил и да работам со дрво – вели Чекиќ и додава дека покрај оваа работа, за да заработи екстра, работи и со фасади и бои.
Тој вели дека апсолутно сите го поддржуваат во неговото основно занимање. И семејството, пријателите, дури и девојките што ги среќава. Вели дека сосема нормално реагираат кога ќе слушнат што прави.
