Што е потребно за родителите да го надминат стравот да ги вратат децата на училиште? Ако се плашите – не сте сами!

Ако се борите како да го вратите вашето дете на училиште по масовното пукање во училиштето Владислав Рибникар – не сте сами.

Од вчера сè се смени, па безгрижното испраќање на децата на училиште, за што не се ни помислуваше како нешто што може да биде проблем, стана страв број еден на секој родител во Србија.

Родителите, во најмала рака, се згрозени од можноста дека секому може да му се случи ужасот од губење на дете на место кое треба да биде најбезбедно и каде детето поминува поголем дел од својот работен ден. Без никаква причина, предупредување или претпоставка.

Колку преовладуваше паника и страв кај родителите најдобро се гледаше од реакциите на социјалните мрежи, меѓу кои најистакнати се коментарите: „Не сакам да го пуштам моето дете на училиште“ или „Како да го пуштам на училиште сега?“.

Имаше и многу барања училиштата да се затворат пред се додека не се смисли подобар безбедносен систем, а од утринава многу родители решија или да не ги праќаат децата на училиште или од страв ги испратија на настава на сами уверете се дека е безбедно..

Кога велиме родители, мислиме и на баби и дедовци, тетки и тетки, чичковци и тетки, сите што се грижат за своите деца.

Поради оваа причина, ја поканивме психологот Радмила Грујичиќ да ни даде совет за Ona.rs за тоа што можат родителите да направат, како да си помогнат да го надминат стравот и да ги испратат своите деца на училиште со мирен ум.

– Во принцип, кога живеете трауматично искуство, а токму тоа се случи вчера за сите нас, она што е важно е да имате на ум дека животот мора да продолжи. И покрај оваа ситуација. И довербата мора да се врати. Доверба во безбедноста, доверба во институциите, доверба во процедурите и дека нешто се прави, дека се работи и дека работите не се бришат под тепих. Не смее да се молчи и да се негува традицијата на „не бранување“, да се води сметка за чие дете е во прашање кога има проблем. Сега има процес во кој сите сме повикани да реагираме и да покажеме свест и важност да не се ставаат проблемите под тепих и да се почитува законот и да се казнуваат насилниците. И тоа е единственото решение за враќање на довербата, што сега е клучно, за да можат родителите да го надминат стравот.

Психологот смета дека довербата е сериозно разнишана и дека вниманието е свртено кон нешто што сите го знаеме и молчиме.

– Сите го делиме истото чувство на страв и беспомошност. И јас со тебе. И лутина и незадоволство. Вчера слушнав дека во училиштата родителите порано ги ваделе децата од клупи и градинки, денес слушнав дека родителите дошле низ Белград да ги проверат децата на училиште, да видат дали се безбедни. Секако, ова значително не потресе сите и многу е важно да научиме нешто од се што се случи – вели психологот и посочува дека она што се случи во училиштето Владислав Рибникар е показател дека општеството е во сериозна криза и дека се соочуваме. систем на вредности за големо нарушување: – Секој кој е дури и оддалеку нормален го мисли истото за оваа ситуација. Не знам дали има некој што мисли дека се е во ред, дека се работи за изолиран случај и дека е вмешано само едно семејство.

Како да разговарате со вашето дете за пукање во училиште

Клиниката за деца и младинци на Институтот за ментално здравје објави упатство за однесување кон децата по пукањето во ОУ „Владислав Рибникар“.

Заводот за ментално здравје во овој момент отвора телефонски линии за сите на кои им е потребна психолошка поддршка, а вратите на установата се отворени и за разговори во живо – забележуваат од Институтот за ментално здравје.

Прво и основно е да се грижиме за дете кое било изложено на траума, без притисок и објаснувања доколку тоа не го бара во дадениот момент. Третирајте ги симптомите на акутна реакција на стрес (анксиозност, плачење, напнатост, тешкотии со спиењето, итн.).

Во однос на комуникацијата со децата во следните денови, препораките се:

Обидете се да ги одржувате рутините што е можно понормални. Децата добиваат сигурност од предвидливоста на рутината, вклучувајќи го и присуството на училиште.
Ограничете ја изложеноста на телевизија и вести.

Бидете искрени со децата и споделете онолку информации колку што тие се во состојба да се справат во развојот. Зборувајте на ниво на детето. Кога разговарате со децата, приспособете го разговорот на нивната возраст и нивото на разбирање. Помалите деца можеби нема да ја разберат сложеноста на пукањето во училиштата и им треба поедноставно објаснување.
Слушајте ги стравовите и грижите на децата.

Потврдете ги чувствата: Важно е да им потврдите на децата дека нивните чувства се важни и дека е во ред да се чувствуваат како што се чувствуваат. Дајте им до знаење дека нивните стравови и грижи се валидни и дека возрасните ќе направат се што е во нивна моќ за да ја заштитат нивната безбедност.

Бидете достапни. На децата им треба достапен возрасен кој може да ги слуша, да им даде поддршка и да одговори на нивните прашања. Возрасните треба да им бидат достапни на децата пред, за време и по пукањето во училиште.
Уверете ги децата дека светот е добро место за живеење, но дека има луѓе кои прават лоши работи.

Фокусирајте се на позитивни акции. По пукање во училиште, фокусирајте се на позитивните активности што се преземаат за да се намали ризикот од слични настани во иднина. На децата треба да им се каже дека возрасните се обидуваат да ги заштитат децата и работат на изнаоѓање решение за овој проблем.

Важно е родителите да им кажат на децата дека се таму за да разговараат и да одговорат на прашања за сè што е поврзано со инцидентот, вклучително и нивната безбедност. Во ред е да не ги знаете сите одговори. Кажете му на вашето дете дека не е сам во своите чувства и дека како и да чувствува е во ред.

Експертите предупредуваат дека повеќето проблеми со менталното здравје на децата обично се решаваат околу една година по огнено насилство.

Во овој период, детето може да чувствува страв или грижа за другите, да се плаши од друг истрел, да избегнува пријатели или социјални ситуации, да јаде или спие поинаку, да биде помалку способно да се фокусира, да има главоболки или стомачни, да зборува за настанот или многу или воопшто не, има силни емоционални или физички реакции на медиумите или звуците.

Како возрасните треба да се однесуваат

Родителите, но и сите возрасни, треба да се грижат и за сопственото ментално здравје по немилиот настан на пукање. Од Клиниката за деца и младинци на Институтот за ментално здравје велат дека сите погодени од пукање во училиште мора да бидат свесни дека е нормално да се чувствуваат вознемирени, депресивни и трауматизирани.

Важно е да се побара помош и поддршка за да се надмине таа траума и да се изгради поздрава емоционална состојба. Помошта може да биде помош од пријателите и семејството, но ако сметате дека тоа не е доволно, не двоумете се да побарате стручна помош. Разговарајте со другите. Поврзувањето со луѓе кои се чувствуваат исто или биле погодени како вас, може да ви даде утеха.

Следете го 4NEWS.mk на друштвените мрежи Facebook | Twitter | Instagram, како и преку нашиот Viber чет.
spot_img

Најважното