Вања Ѓорчевска исчезна на 27 ноември, а подоцна беше утврдено дека девојчето е убиено. Иако имала само 14 години, тоа не ги спречило одговорните за нејзината смрт да бидат сурови на дело. За нејзината смрт осомничени се пет лица, меѓу кои и нејзиниот татко Александар.
Првоосомничен во овој случај е Љупчо Палевски Палчо, кој е пронајден во Турција, а на Стефан Димковски, кој е осомничен дека му помагал на Палевски и го превезувал од Белград преку Бугарија во Турција, му е продолжен притворот поради сомнение дека може да влијае сведоци и лица со знаење.
Прашањето што ја мачи јавноста е кои се лицата инволвирани во киднапирањето и убиството на Вања и дали мотивот е чисто паричен или зад овој страшен чин стојат подлабоки слоеви. Полицијата соопшти дека во случајот е вмешан таткото на Вања.
Психологот Зоран Мустеровиќ го разгледа поимот личен интерес во психологијата и зошто татковците, односно родителите кои по природа мораат да ги заштитат своите деца, прават такви работи. Во конкретниот случај се работи за таткото, а тој во интервју за српска Република објасни дека омразата е интензивна само кога сме лично вклучени во одредена врска.
„Себичноста и омразата се емоции стари колку и луѓето. Тие се присутни во сите времиња и во сите цивилизации, а целото образование е насочено кон надминување на таквите емоции кон себе или кон другите. Кога личниот интерес е многу изразен како потреба во некоја ситуација, а се комбинира со омраза, на која најчесто и претходи фрустрација, тогаш тоа е многу опасно. За таа да достигне деструктивни размери, потребно е да има и агресивност, одмаздољубивост што се акумулира во блиските односи, бидејќи омразата е интензивна само кога ние лично сме многу вклучени во врска која не се остварила онака како што сакавме. Има луѓе кои се склони кон многу интензивни емоции, среќа, омраза, и бурно реагираат на сите чувства и можат да реагираат многу импулсивно и деструктивно“ – објасни тој.
Тој се осврна на делото што се случило и објасни зошто и како родител изложува дете на опасност.
„Злосторството што се случи е резултат на размислување и организирање, значи не го прават импулсивни лица, туку оние кои не носат емотивен одмазднички порив. Омразата кон поранешната сопруга ги наведува таквите да манипулираат со децата за да и се одмаздат, но тоа не е правило во слични случаи како кај нас. Се чини дека афективноста, повреденоста и одмаздољубивоста на таткото тука се комбинирани со друга, криминогена личност која и порано ја покажала својата криминогена природа“ – објаснува психологот и тврди:
„Ниту една емоција сама по себе не е деструктивна или туѓа за повеќе или помалку секој човек, туку реализацијата зависи од повеќе фактори, т.е. во комбинација со други особини како што се одмаздољубивост, агресивност, непромисленост… Ваквите вонредни злосторства најчесто ги прават лица кои веќе ја потврдиле својата деструктивна природа“.
За тоа што знаеме за случајот и таткото на починатата Вања, психологот објаснува какви луѓе го прават делото.
„Ваквите често покажуваат агресивност, одмаздољубивост и позиција на моќ, кои често ги затвораат луѓето, навикнувајќи се на нив, минимизираат или негираат во одредена смисла, па дури и да се „изненадени“, излегува дека имало инциденти на порано со помал интензитет, кој во еден момент беше многу изразен, т.е. кога се случи инцидентот. Секогаш е најдобро да се реагира на почетокот кога ситуацијата со инцидентот го нема тој интензитет и кога ситуацијата се уште може да се контролира“ – заклучува тој.
