Во јужноевропските земји како што се Грција, Италија, Шпанија и Португалија, возилата имаат тенденција да бидат значително постари од европскиот просек, што го влошува проблемот. На пример, Грција има најстар возен парк во Европа со просечна возраст од 17,5 години, во споредба со просекот на ЕУ од 12,3 години. Следат Естонија (16 години) и Чешка (15,9 години), додека на спротивниот крај, земји како Луксембург имаат многу помлада флота (7,9 години). Оваа напредна возраст значи повеќе загадувачки и помалку безбедни возила на патиштата, особено во „посиромашните“ земји од Унијата.
Стареењето на возниот парк се смета за пречка за целите за намалување на загадувањето и предизвика дискусии на европско ниво за тоа како да се справиме со овој феномен. Особено во земјите од Јужна Европа, каде што економската криза го одложи купувањето нови возила, проблемот е поакутен. Затоа, постои итна потреба од обновување на возниот парк со почисти превозни средства, со цел да се подобри квалитетот на воздухот.
Доминантен став што се појавува во овие дискусии е дека се потребни дарежливи владини субвенции и стимулации за пензионирање за да се заменат старите автомобили со нови. Овој пристап истовремено предлага модернизацијата на возниот парк да се комбинира со транзиција кон возила со нулта емисија – односно електрични (на батерии) или барем хибридни – така што обновувањето на возилата ќе придонесе и за елиминирање на загадувачите од моторите со внатрешно согорување.
Конечно, ЕУ разгледува и регулаторни мерки: Неодамнешниот предлог на Комисијата, со акцент на безбедноста на патиштата, препорачува сите возила постари од 10 години да се подложат на годишен технички преглед (KTEO) наместо на секои две години. Иако ова главно има за цел намалување на сообраќајните несреќи, ќе има и колатерална корист од еколошка страна, бидејќи ќе бидат идентификувани и повлечени повеќе несоодветни или лошо одржувани стари возила со високи емисии. ЕУ, исто така, разгледува ревизија на Директивата за возила на крајот од животниот век (ELV) за да се подобри рециклирањето и да се спречи продолжувањето на многу старите возила (на пр., нивно извезување во трети земји).
Сите овие иницијативи се тесно поврзани со пошироките еколошки цели на ЕУ. Европскиот зелен договор предвидува драстично намалување на емисиите од транспортот – поточно, има за цел да ги намали емисиите на штетни гасови од транспортниот сектор за 90% до 2050 година . Ова е исклучително амбициозна цел, клучна за постигнување климатска неутралност до средината на векот.
