Затвор за непочитување на забраната!
Всушност, постои само легенда за тоа зошто планината Света Гора е забранета за жени. Според неа, Богородица еднаш отпловила таму со светиот апостол Јован кон Кипар кога настанала голема бура. Тоа ги принудило да слетаат на Атос, во близина на сегашното пристаниште на манастирот Ивирон.
Богородица излезе на брегот и воодушевена од убавината, благослови и го замоли Исус да и го даде полуостровот. Тогаш се слушна глас: „Ова место нека биде ваше наследство и ваша градина, рај и рај на спасението за оние што бараат спасение“.
Од тој момент Света Гора ѝ беше посветена на Богородица и затоа таму не беа дозволени други жени.
Нешто попрозаичното објаснување вели дека Света Гора е место во кое живеат само машки монаси и дека на жените им е забрането да влегуваат за да не ги искушуваат и да им го одвлечат умот од мисијата. На пример, присуството на овчари се толерирало на полуостровот до 11 век, а потоа Вселенскиот патријарх строго го забранил нивното присуство.
Причината? За овчарите често се знаело дека ги предизвикуваат и вознемируваат монасите, па се случувало поради тоа манастирите да ги загубат своите монаси.
На полуостровот не смеат ни женски животни?
Наводно, забраната се протега надвор од човечкиот свет, па присуството на женски домашни животни е забрането и на Света Гора.
Има само два исклучоци – мачки (кои ловат глувци и на тој начин ја чуваат храната, како и древните списи пронајдени во манастирските архиви) и кокошките (кои несат јајца чии жолчки се користат за правење бои што се користат во иконописот).
Малку историја и многу легенди
Во претхристијанско време, Атос всушност бил познат по своите политеистички храмови, а особено познат бил храмот на Зевс Мунјобија на самиот врв на планината. Населението исто така живеело околу овие места за богослужба, но кога и зошто биле раселени не е точно јасно.
Легендата вели дека во моментот кога Богородица зачекорила на брегот, паднале сите пагански храмови, вклучувајќи го и храмот на Зевс. Гледајќи го тоа, жителите на Атос го прифатиле христијанството, а на местото на храмот на Зевс го изградиле дрвениот манастир на Свети Климент.
Историчарите сметаат дека тоа што арапските пирати се „главни виновници“ за раселувањето на населението од ова место. Ги тероризираа приморските градови на Халкидики, па луѓето избегаа од Атос, а останаа само неколку кутри пустиници, кои морските разбојници не ги допреа бидејќи немаа ништо што може да се ограби.
Науката вели дека дури од VII век има пишани траги од Света Гора, која потоа станала прибежиште за монасите бегалци кои се повлекле пред исламските освојувачи.
Света Гора е формално основана како монашка заедница во 963 година, кога монахот Атанасиј го основал манастирот Велика Лавра, денес најголемиот и најважен од 20-те манастири. Манастирот ја уживал заштитата на византиските императори, Русија и во долгиот период кога се распаднала Римската империја, а Руската империја се уште не била воскресната – Србија!
Со векови српските владетели и нивните семејства давале пари и биле чувари на цел Атон. Покрај Хиландар, ги изградиле манастирите Симонопетра, Григоријат и Свети Павле, каде неколку векови се служеле богослужби на српски јазик.
Србинките кои сепак ја посетиле Света Гора
Српскиот Хиландар е единствен меѓу манастирите на Света Гора затоа што, според легендата, Богородица му дозволила на царот Душан да ја донесе неговата сопруга, царицата Јелена, да се засолни таму од чумата. Но, од почит кон светилиштето, царицата всушност останала во Хиландарското пристаниште Хрусија, а на копно ја носеле во ѓубре за да не стапне на земја и да не го прекрши законот.
Се споменува уште една Србинка како личност која можеби ја посетила Света Гора. Имено, манастирот Св.
Турските хроники наведуваат дека Мара во оваа прилика ја посетила Света Гора, додека манастирската традиција вели дека е точно дека последниот османлиски султан (таа беше во брак со султанот Мурат II) бил основач, но дека таа не стапнала на почвата на полуостровот токму затоа што знаела дека на жените им е забрането тоа.
Затвор за непочитување на забраната!
До почетокот на 20 век, на Света Гора можеше да се оди преку истмус кај Проблака, кој го поврзува полуостровот со копното.
Меѓутоа, откако некои жени почнале да го користат овој пат за тајно да влезат на Света Гора, грчките власти на тоа место подигнале висока ограда и строго забраниле влез на пешаци без разлика на полот. Казната за непочитување на оваа наредба е една година затвор!
