Јужнокорејската серија „Игра со лигњи“ стана глобален феномен, бележејќи го статусот на најгледана серија на сите времиња на „Нетфликс“, но сепак многу луѓе се уште ги интересира што го инспирирало авторот да ја создаде оваа необична приказна.
Една од најинтересните теории сугерира дека популарната серија можеби е базирана на вистински настан, односно многумина ја поврзуваат со контроверзниот јужнокорејски центар за социјална работа „Brothers’ Home“.
Злогласниот јужнокорејски центар за социјална работа требаше да обезбеди засолниште и грижа за бездомниците. Наместо тоа, тоа беше куќа на ужасите каде што затворениците беа незаконски затворани, брутално тепани, силувани – па дури и убивани.
Сместено во јужниот пристанишен град Бусан, работеше помеѓу 1976 и 1987 година според политиката на тогашната авторитарна влада „исчисти ги улиците“.
Пред Азиските игри во 1986 година и Олимпијадата во 1988 година, владата се подготвуваше да ја претстави земјата на светот и сакаше „скитници“ од улиците и надвор од видното поле, но според истрагата од 1987 година на локалните обвинители, само 10 проценти од Илјадници затвореници во овој дом имале статус на бездомници.
Официјално 551 лице загинаа во овој дом, но се смета дека реалната бројка е далеку поголема. Некои од најлошите прекршувања на човековите права се случија во Јужна Кореја во текот на 1970-тите и 1980-тите.
Пропаганден филм од тоа време ја испраќаше пораката „Тука се прават соништа“, но во реалноста децата беа тепани со бејзбол палки доколку не ја исполнат дневната работна квота. Местото било во приватна сопственост, но државата го финансирала.
Садистичките водачи ги нарекоа казните „игри“
Една од нив беше „играта со моторно возило“ каде што мачителот извикуваше „левиот индикатор“, а потоа ги удираше во окото додека не стане сино и црвено.
„Играта во Хирошима“ вклучувала долготрајно обесување на жртвите наопаку од кревет на спрат, а доколку паднале би биле претепани.
Секој што се обидел да побегне морал да носи црвена вреќа на која пишувало „Јас сум грешник кој тргнал против Божјото слово“.
Што вели авторот на серијата?
Креаторот Хванг Донг-хјук инсистира дека бил инспириран од јапонската манга и аниме, а неговата желба била да создаде алегорија за модерното капиталистичко општество и конкуренцијата што ја поттикнува.
– Слободно признавам дека со текот на годините имав голема инспирација од јапонските стрипови и анимации, изјави еднаш за „Варајети“ и додаде: „Кога почнав и самиот имав финансиски тешкотии и многу време поминував во кафулиња читајќи стрипови. .
„Игра со лигњи“ инспирација за името и темата
Името на серијата буквално значи „Игра со лигњи“, а креаторот го потсетува на неговото детство.
– „Игра со лигњи“ е игра што ја играв како дете во училишниот двор или на улиците во соседството. Ова е приказна за луѓето кои ја играле оваа игра како деца и се вратиле на неа како возрасни. Тоа беше една од физичките најпребирливите игри, а исто така беше и една од моите омилени игри. Чувствував дека ова може да биде најсимболичната детска игра која може да го претстави видот на општество во кое живееме денес, изјави Хванг Донг-хјук во интервју за „Радио Тајмс“.
https://t.co/xbqw0Iwc4j pic.twitter.com/ao2tu76dTZ
— Netflix (@netflix) December 27, 2024
Ликовите во серијата имаат различни животни приказни: закоравен обложувач, многу успешен менаџер, старец со тумор на мозокот, криминалец, девојка која побегнала од Северна Кореја… Сите имаат една заедничка работа, тие се во долгови и очајно им требаат пари, а за да стигнат до него мора да победат во детските игри.
Во текот на две сезони и 18 епизоди, ликовите се соочуваат со цела низа предизвици, во зависност од играта. Решавање на морални дилеми, избор меѓу различни опции, прикажување на хероите како не нужно лоши како што изгледаше на почетокот.
